Sema Yayla

                                                   Islak ve soğuk bir akşamüstünde Ankara sokaklarına inmenin ince bir sızısını hissediyordum. Yürüdüğüm sokak tanıdık ve bir o kadar da yabancısı olduğum bir yer haline gelmişti. Her attığım adım tanıdık bir  yüze çarpıyor , fakat tanıdık bir yüzün deltalarında bırakılan çöplerin kokusu beni rahatsız ediyor ve bir an önce orayı terketmek istiyordum . Bir yüz bana göre deltalarında biriktirdiği çöplerle anlamsızlaşıyordu ve volkanlarından patlayan tüflerin ağırlığı kadar yok oluyordu. Irmaklarından sular akıyorsa o zaman anlamlaşıyor ve akan suyu bir kaba doldurarak içiyordum...  Bir süre tabanlarımda inleyen acıyla birlikte adımladım sokağı, daha sonra kırık bir kapının kolunu açarak izbe merdivenlerden iki kat çıktım. Çıktığım yer güneş tutulması etkisinde kalmış  loş bir duvardan başka bir şey değildi. Duvara doğru yürüdüğümde tanıdık,tanımadık,tanınmak istemeyen yüzlerle doluydu . Gözüme bir masa ilişti, masanın üzeri sigara külle

                   Sokak-ta,mezar-da,hastahane-de ,otobüs-te,deniz-de,ev-de,yatak-ta,mutfak-ta,beşik-te,gerdek-te,fabrika-da,bıçak sırtı-nda,ateş hattı-nda ,mahzenler-de .Yürüyen  kadınları görüyorum . O-rda,bu-rda,şu-rda...    Yürüdükleri yerler pamuktan yapılmış gibi , adım attıkları   yerler kovalarla dolu...Kovalar rengarenk,kovalar tertemiz,kovalar el değmemiş ...Kovaların üzerinde tek bir parmak izine rastlanmıyor ve kovalar devlet kontrolünde hijyende birinci seçiliyor.... Kovaların yanında büyük bir yığın var. O yığınların göz bebekleri donuk , solungaçları kıpırdamıyor, kuyrukları katılaşmış ve bedenleri kaygan balıklar. Balıklar kokmuş,balıklar küflenmiş,balıklar çürümekte ...Balıklar pamukları kirletmiş. Pamuk eskisi gibi kırılgan değil artık, pamuk eskisi kadar pembe değil, pamuk kir ve pas içinde adımlara yapışıyor.Pamuk  cenin için hazırlanmış saydam bir anne  edasında .  Kadınlar  adımlıyor,adımladıkça ayaklarında pamuk,balık,kova ... Balıklardan kovalarca adım dök